Roztocze domowe, zwane roztoczami dermatofagicznymi, należą do klasy pajęczaków i są wszechobecne. Rozmiar tych mikroorganizmów wynosi zaledwie 0,5 mm, a w jednym gramie kurzu domowego może żyć nawet 2000 osobników. Cykl życiowy kleszcza trwa do 80 dni, podczas którego samica może złożyć do 70 jaj.
Mikroorganizmy te preferują wilgotne i ciepłe środowisko, dlatego często można je spotkać w mieszkaniach, w których temperatura powietrza wynosi od 18 do 25 stopni. Kleszcze szczególnie uwielbiają mieszkać w starych materacach, książkach, pluszakach, poduszkach, zasłonach i dywanach.
Niebezpieczeństwo roztoczy Głównym zagrożeniem ze strony roztoczy jest wywoływana przez nie alergia, zwana uczuleniem na roztocza. Często objawia się alergicznym nieżytem nosa i astmą oskrzelową.
Według statystyk ponad połowa osób cierpiących na astmę oskrzelową cierpi na alergie na produkty przemiany materii tych roztoczy.
Kleszcze pozostawiają odchody o wielkości około 30 mikronów, a ilość odchodów wytwarzanych przez nie w trakcie ich cyklu życiowego jest 200 razy większa od wielkości samego kleszcza.
Odpady te zawierają złożone związki białkowe – enzymy, które mogą niszczyć komórki ludzkiej skóry i stać się silnymi alergenami. Enzymy te degradują naskórek, powodując jego złuszczanie i stanowiąc pokarm dla roztoczy.
Nawet bez kontaktu z tymi białkami człowiek traci dziennie około 2 gramów skóry, która staje się pożywieniem dla roztoczy. Żywią się także resztkami ze stołu, okruszkami i innymi składnikami odżywczymi.
ciąg dalszy na następnej stronie
